Mary Shelley – Unieke fotorework van een schilderij

Laatst geüpdatet op november 30, 2024

Bij het bewerken van oude schilderijen, zoals in het geval van Mary Shelley, bleek uit de analyse van haar biometrische kenmerken dat er beperkte referentiebronnen beschikbaar waren1. Gedurende de 19e eeuw en eerdere eeuwen kregen kunstenaars vaak de opdracht om geïdealiseerde interpretaties van hun onderwerpen te creëren, en de artistieke conventies van die tijd konden een aanzienlijke invloed uitoefenen op de weergave van fysieke eigenschappen.

In deze context staan we voor een opwindende uitdaging: het interpreteren van de subtiele biometrische aanwijzingen in het portret van Mary Shelley om de onderscheidende elementen van haar gezicht te onthullen.

Fotografische Bewerking van een portret van Mary Shelley

Wanneer ik me verdiep in biometrische analyse, richt mijn aandacht zich op de gezichtsstructuur, waarbij ik proporties, lijnen en details onderzoek die een individu definiëren. Ik heb de kenmerken van Mary Shelley, de beroemde auteur van “Frankenstein”, bestudeerd via het eerder genoemde olieportret uit 1840. Ik geloof dat dit portret veel meer kan onthullen dan op het eerste gezicht zichtbaar is.

Belangrijke elementen zoals gezichtskenmerken, oogafmetingen, vormen van lippen en wenkbrauwen, en vooral de expressie van de mond, hebben essentiële gegevens verschaft voor het interpreteren van Mary Shelley’s persoonlijkheid en karakter, die ik heb geprobeerd vast te leggen in mijn digitale fotografische herinterpretatie.

Er moet worden benadrukt dat in de traditie van 19e-eeuwse artistieke portretten, kunstenaars vaak de taak hadden om onvolkomenheden te verzachten en wenselijke kwaliteiten te accentueren, zoals adeldom of intellect, waardoor een geïdealiseerd beeld van het individu ontstond. In het proces van het herwerken van dit schilderij heb ik zorgvuldige keuzes gemaakt met de bedoeling om niet alleen het fysieke uiterlijk van Mary Shelley vast te leggen, maar ook haar essentie.

Het originele portret, dat een belangrijk getuigenis levert van het uiterlijk van de beroemde schrijfster toen ze ongeveer 40 jaar oud was, is het werk van Richard Rothwell. In het schilderij wordt Mary Shelley gekenmerkt door steil bruin haar en extreem grote ogen. Dit werk wordt momenteel bewaard en tentoongesteld op de derde verdieping van de National Portrait Gallery in Londen.

Mary Shelley’s Gezicht

De analyse van de fysieke kenmerken van Mary Shelley onthult een reeks onderscheidende eigenschappen. Haar ogen, groot en iets ingevallen, zijn nauwkeurig gepositioneerd en vastberaden gescheiden door een iets lange neus, die gelijkmatig van de wenkbrauwboog afdaalt. De mond, met zijn bescheiden afmetingen en dunne lippen, geeft het gezicht een schijnbare kalmte.

In de context van technieken voor het tekenen van menselijke gezichten vereist een herinterpretatie van deze omvang precisie in het vastleggen van anatomische details. De ogen, met hun ingevallen configuratie, vragen om speciale aandacht voor het weergeven van schaduwen en diepte om de doordringende en suggestieve blik die haar karakteriseerde vast te leggen. De iets lange neus, die een sleutelrol speelt in de gezichtsstructuur, moet met precisie en elegantie worden weergegeven om de balans van het hele gezicht te behouden. De mond van kleine omvang en de dunne lippen vereisen nauwgezet werk, aangezien deze details bijdragen aan het definiëren van de vage glimlach die Mary Shelley kenmerkte.

In het proces van digitale fotografische herinterpretatie is de keuze van kleuren en tinten even cruciaal. Deze elementen moeten Mary Shelley’s authentieke fysiognomie nauwkeurig weerspiegelen, waardoor haar uiterlijk en persoonlijkheid op een complete en trouwe manier worden onthuld. Kleurweergave vangt niet alleen het fysieke aspect, maar communiceert ook haar unieke essentie, waardoor het publiek zich kan onderdompelen in de wereld van deze buitengewone vrouw.

Opvallende Biometrische Symmetrie in Mary Shelley’s Portret

Tijdens mijn bewerkingsproces maakte ik een fundamentele artistieke keuze: ik koos ervoor om te behouden wat zichtbaar was in het originele portret, in plaats van te proberen elementen toe te voegen die er “zouden moeten zijn” volgens de canons van de realiteit. Deze keuze leidde ertoe dat ik nauwgezet de kenmerkende gezichtstrekken volgde die door Rothwell waren afgebeeld om mijn werk te produceren.

Ik creëerde zelfs een tweede versie, die ik besloot privé te houden en niet openbaar te maken. Dit komt omdat mijn interpretatie in die versie de primaire voorwaarde die ik voor mezelf had gesteld overschreed: het strikt vasthouden aan de biometrische gegevens die naar voren kwamen uit Rothwell’s olieverfschilderij.

Deze beslissing werd genomen met de intentie om respect te tonen voor zowel het fysieke uiterlijk van de auteur van “Frankenstein” als voor de kunstenaar die haar portretteerde. Tegelijkertijd stelde het me in staat om de essentie van Mary Shelley op de meest getrouwe manier vast te leggen.

De keuze om de tweede versie niet te publiceren, ondanks de nog effectievere fotorealistische weergave, kan worden gezien als een eerbetoon aan de kunst en authenticiteit van Mary Shelley’s portret. Dit werk vindt zijn betekenis niet alleen in de evidente symmetrie van biometrische details, maar ook in het behoud van de sfeer en de intrinsieke boodschap van het originele werk

Een Natuurlijke Foto van Mary Shelley met Uitgesproken Symmetrische Elementen

Het fundamentele onderscheid tussen het originele schilderij en mijn bewerkte versie ligt voornamelijk in de nadruk op symmetrie. Deze symmetrieën in het schilderij komen vooral naar voren in de structuur van de neus en hoe deze verbonden is met de twee wenkbrauwbogen.

In werkelijkheid is het op het gebied van menselijke gelaatsanatomie algemeen bekend dat asymmetrie juist een intrinsiek kenmerk is van de menselijke fysionomie. Gelaatsasymmetrieën, hoewel subtiel, vormen een belangrijk element van schoonheid en complexiteit, vooral in vrouwelijke gezichten. Ik concludeerde dat het gebrek aan significante asymmetrieën in het originele portret het resultaat zou kunnen zijn van een artistieke conventie van die tijd of een stilistische keuze van Rothwell.

In mijn privéversie, die ik besloot niet openbaar te maken, koos ik ervoor om niet trouw te blijven aan deze overdreven symmetrische (of asymmetrieën ontberende) weergave, met als doel de natuurlijke diversiteit en schoonheid van Mary Shelley’s vrouwelijke gezicht vast te leggen.

Anderzijds komt het besluit om de versie te publiceren die overeenkomt met het olieschilderij niet alleen voort uit de wens om het publieke beeld van het originele portret te behouden, maar brengt het ook een eerbetoon aan de kunst en authenticiteit van Rothwell’s werk, dat de unieke essentie van Mary Shelley in zijn eigen stilistische perspectief vastlegde.

Gepubliceerde Versie van de Fotografische Bewerking van Mary Shelley

U kunt de in 2023 gerestaureerde en bewerkte fotoportret van Mary Shelley downloaden.

Het proces van het bewerken van oude portretten, zoals in het geval van Mary Shelley, begint met het creëren van afzonderlijke schetsen, volgens een nauwkeurige volgorde om elk aspect van dit gezicht vast te leggen. Deze methodische aanpak maakt een gedetailleerde weergave van het onderwerp mogelijk, terwijl de grootst mogelijke trouw aan het originele portret wordt behouden.

• Ogen: Vaak aangeduid als de “vensters naar de ziel”, krijgen de ogen bijzondere aandacht in deze initiële fase. Precisie in het weergeven van de iris, wimpers en ooglidplooien is cruciaal om de intensiteit van Mary Shelley’s blik vast te leggen, die haar creatieve geest en emotionele diepgang onthult.
• Mond: De mond, met zijn zwakke glimlach, ondergaat een gedetailleerde studie om de vorm van de dunne lippen vast te leggen, wat een vleugje gratie toevoegt aan het gezicht van de auteur.
• Neus: De iets langere neus vereist een precieze weergave in de schets. Aandacht voor detail is noodzakelijk om de eigenaardigheid van dit onderscheidende kenmerk vast te leggen.
• Kin: De matig geprononceerde kin is evenzeer essentieel voor de gezichtsharmonie en wordt met precisie behandeld in de schets.
• Jukbeenderen: Hoewel eenvoudig, voegen de jukbeenderen een onderscheidend kenmerk toe aan Mary Shelley’s gezicht. De precieze definitie van de jukbeenderen, evenals de weergave van hun roze kleur, is cruciaal voor het vastleggen van de gezichtsstructuur van de auteur.
• Voorhoofd: Mary Shelley’s brede voorhoofd weerspiegelt volledig haar uniciteit en persoonlijkheid. De grootte en onderscheidende vorm waren beslissend bij het vastleggen van het uiterlijk van de auteur.
• Haarlijn: Bij het analyseren van het beeld heb ik rekening gehouden met het belang van het kapsel en de haarlijn in de visuele identiteit. Deze elementen werden zorgvuldig geëvalueerd, waarbij de authenticiteit van het originele portret werd behouden.

Mijn gepubliceerde versie van de fotografische bewerking van Mary Shelley is gewijd aan het met precisie vastleggen van elk aspect van de onderscheidende kenmerken van het gezicht van de auteur, met respect voor haar natuurlijke en authentieke schoonheid.

In Rothwell’s originele portret wordt Mary Shelley afgebeeld met steil, bruin haar, een fundamenteel kenmerk dat ik zorgvuldig heb behouden in het digitale bewerkingsproces. Ondanks de onvermijdelijke veranderingen die zijn aangebracht om het beeld aan te passen aan moderne standaarden, heb ik ervoor gezorgd dat dit kenmerk intact bleef om de herkenbaarheid van deze bijzondere vrouw te behouden.

Een intrigerend aspect van de bewerkingsfase betreft de keuze van een “modern” kapsel dat harmonieert met Mary Shelley’s beeld. In een poging om haar uiterlijk in de huidige context te brengen, analyseerde ik de evolutie van haartrends en -stijlen in Engeland en Zwitserland door de tijd heen.

De selectie van een eigentijds kapsel, met respect voor haar historische aura, was een boeiende creatieve uitdaging. Deze keuze weerspiegelt niet alleen de huidige modes, maar ook de persoonlijkheid en bijdrage van de Engelse auteur. Met deze bewerking was mijn doel niet louter correctie of restauratie, maar het creëren van een “historisch” fotorealistisch beeld van Mary Shelley in een foto die het concept overbrengt van een tijdloze kunstenaar, een vrouw die in staat is tijdperken te overspannen en zelfs vandaag de dag relevant blijft.

Gregorj Cocco